Op een avond drankjes doen met vrienden kunnen zich veel doemscenario’s voordoen. Iemand kan te diep in het glaasje kijken, er kan een grote ruzie veroorzaakt worden en ga zo maar door. Met alcohol in het spel zijn er veel manieren om op de spoedeisende hulp te belanden. Een scenario wat niet snel in je hoofd zal voorkomen, is een kaak wat uit de kom is. Laat mij dat vorige week nou net overkomen zijn en de oorzaak zou je verbazen…
Zodra iemand je vertelt dat diegene zijn kaak uit de kom heeft gehad, dan kun je al snel een aantal oorzaken bedenken. Waarschijnlijk dacht jij ook aan een flinke vecht- of valpartij. Maar niets is minder waar. Het is mij gelukt om op de spoedeisende hulp te belanden door te gapen. Blijkbaar was het zo’n intense gaap waardoor mijn kaak uit de kom is gegaan.
Hoewel ik er nu om kan lachen, was het op dat moment echt niet grappig. Zoals hierboven al benoemd, was ik gewoon wat drankjes aan het doen met vrienden. Op een gegeven moment was het twee uur en werd het voor mijn gevoel al laat. Dit resulteerde in een gaap, die me nog een aantal uren wakker heeft gehouden. Ik gaapte, voelde een knak en kreeg mijn kaak niet meer dicht. Uit alle paniek probeerde ik naar mijn vrienden te communiceren dat ik mijn kaak niet meer dicht kreeg. Allereerst dachten zij dat ik een grap maakte, wat ik volkomen begrijp. Na het een aantal keer herhaald te hebben, zagen ze gelukkig in mijn ogen dat ik het meende en in paniek begon te raken.
De eerste reactie is dan uiteraard het bellen van de spoedeisende hulp. Hier wilden ze me in eerste instantie niet hebben. Volgens hun was mijn kaak niet uit de kom. Mijn vrienden moesten er maar voor zorgen dat ik rustig werd en dan zou ik mijn kaak vanzelf weer dicht moeten krijgen. Na een uur lukte het om rustig te worden, maar mijn kaak ging maar niet dicht. Sterker nog; het deed steeds meer pijn en ik hoorde het een en ander kraken.
Dus besloten we maar het heft in eigen handen te nemen en op de fiets te stappen naar de spoedeisende hulp. Met een washandje in de mond en een kaak die steeds schever begon te staan, werden we dan eindelijk toegelaten bij de dokterswacht. Hier begon de hel voor mij. Al snel was duidelijk dat mijn kaak uit de kom was, wat er voor zorgde dat ik weer helemaal in paniek raakte. Ik heb nog nooit eerder iets uit de kom gehad, laat staan een kaak. Doordat ik zo angstig werd, moest ik een aantal keer overgeven. Dit is absoluut geen aanrader wanneer je het niet kan wegspoelen.
Bij de dokterswacht probeerde de eerste, en zeker niet de laatste, persoon mijn kaak weer recht te zetten. Waarschijnlijk zag het er heel ironisch uit, want de dokter ging op mij zitten met haar duimen in de mond terwijl iemand anders mijn hoofd naar achteren hield. Gelukkig lach ik er nu weer om, maar op dat moment was het erg beangstigend. Toen de dokter erachter kwam dat het serious business was, besloot ze me door te sturen naar de spoedeisende hulp.
Eenmaal aangekomen op de spoedeisende hulp, raakte ik nog meer in paniek. Ik kreeg te horen dat ze me aan het infuus gingen leggen. Iets wat ik ook nog nooit eerder heb meegemaakt. Achteraf viel het heel erg mee, maar het idee dat het ging gebeuren, zorgde er voor dat ik moest overgeven. Hierdoor kreeg ik een middel ingespoten tegen de misselijkheid en fentanyl tegen de pijn.
Op dit moment werd het pas echt menens. Het was al zo’n vier uur ’s nachts en mijn kaak begon steeds schever te staan en steeds pijnlijker te worden. Er stonden vier artsen om me heen die mijn kaak probeerden recht te zetten. Allereerst probeerden ze dit handmatig te doen. Al snel bleek dat dit echt niet mogelijk was, waardoor ze met stokjes gingen werken. Met een soort ijsstokjes gingen ze een stapel bouwen in mijn mond. Hierdoor zou mijn kaak steeds opener komen te staan in de hoop dat het zo terug zou klikken. Dit stapelen duurde ongeveer een uur. Enig tijdsbesef had ik niet meer, want ik voelde me zo lam van de pijnstilling. Het had absoluut geen succes. Het zorgde er alleen maar voor dat ik opnieuw ging kotsen en meer pijn had.
Op dit punt was het al zo’n vijf uur en nog steeds was mijn kaak uit de kom. De paniek was op dit moment groot en de artsen wilden het nogmaals handmatig terug proberen te zetten. Nog nooit heb ik zo veel pijn gevoeld in mijn leven. Ondanks dat ik het maximale aan fentanyl ingespoten had gekregen, schreeuwde ik het uit van de pijn. Een vriendin van mij was meegegaan en haar arm heb ik helemaal kapot geknepen. Wederom zonder resultaat. De pijn was zo ondraaglijk waardoor de artsen besloten de kaakchirurg te bellen.
Op de kaakchirurg hebben we uiteindelijk een halfuur moeten wachten. Dit halfuurtje was perfect voor mij om weer tot rust te komen en even de ogen te sluiten. Dit was het laatste redmiddel en met succes! Vergeleken met de moeite die de artsen in mijn kaak hadden gestoken, was het voor de kaakchirurg peulenschil om ‘m terug te zetten. Zonder enige pijn en moeite, klikte zij mijn kaak zo terug op de juiste plek. Dat moment was voor mij zo raar. Na vier uur kon ik mijn tanden eindelijk weer op elkaar zetten. Op dat moment viel zo veel spanning van mijn schouders af, waardoor ik wederom erg misselijk werd, maar zó opgelucht.
Nu ben ik anderhalve week verder en moet ik rustig aan doen met mijn kaak. Ik moet vooral letten op wat ik eet, want voedsel zoals een hamburger is nu niet handig voor mij. Mijn kaak is sowieso nog erg gevoel bij het praten en eten. Wat ik nu in ieder geval wel geleerd heb, is dat ik niet meer zo uitgebreid ga gapen.
Liefs,
Elles
Praat mee: