Heyy! Dat ik als de dood ben voor prikken heb ik afgelopen woensdag maar weer eens bewezen. Voor allergie moest ik 4 (!) buisjes met bloed afgeven. Eerst dacht ik dat ik wel genoeg prikervaring zou hebben waardoor ik deze wel zou overleven maar schijn bedriegt. Naarmate ik in de wachtkamer zat begon ik wel te stressen. Nu heb ik al zo veel lachwekkende momenten meegemaakt wat betreft prikken dat het me leuk leek om met jullie te gaan delen!
Vaccinaties zoals bof, rodehond etc.
Wat ik me vaag kan herinneren zijn de vaccinaties die je op jonge leeftijd kreeg. Dit zijn de prikken waarbij ik nog geen angst voelde. Ik weet nog wel dat ik dan een speeltje kreeg waarmee ik ging spelen en toen kon ik ineens weggaan. Ik voelde toen helemaal niks van de prik. Was dat altijd maar zo…
Negenjarige prik
Dit was dé prik waarbij mijn angst begon: de negenjarige prik. Ik nam toen mijn knuffel mee omdat ik zó gespannen was. Wel dacht ik dat het mee ging vallen omdat ik wist dat ik het soms niet merkte. Toen ik op de stoel ging zitten begon ik het echt niet leuk te vinden. Het was ook een hele andere situatie dan dat ik gewend was: druk en gespannen zonder speelgoed. Ik begon helemaal te huilen en wilde het écht niet meer. Jammer genoeg was de vrouw die mij prikte niet echt geduldig en móest ik gaan zitten. Het meest beschamende van dit verhaal is dat mijn klasgenoten zagen hoe erg ik hem tripte op dat moment, oeps.
Baarmoederhalskanker prik
Ook hier kon ik mezelf niet meer inhouden. Ik zat in klas 1 toen ik deze prik moest halen. Ookal was iedereen blij omdat ze vrij kregen voor deze prik, ik was het niet. Toen ik daar zat werd ik weer ontzettend gestresst en ook hierbij zaten allerlei mensen van school te kijken naar mijn angstaanval. Als ik het me goed herinner ben ik wel 4x opnieuw gaan zitten in de stoel. Nadat ik klaar was zei ik: ‘was dit het?’. De tweede keer dat ik die prik ging halen, want dat moet, hield ik mezelf voor om me groot te houden. Dit keer ging dat me best goed af.
Verdoving
De tandarts is nooit mijn beste vriend geweest. Tanden trekken leek me het ergste wat me ooit zou kunnen overkomen dus ik probeerde het altijd te ontlopen. Ik had een keer een dode zenuw waardoor de tand er eigenlijk uit getrokken zou moeten worden maar dat wilde ik écht niet dus ik heb altijd maar tegen mijn moeder heb gezegd dat de pijn wel mee viel. Gelukkig was die tand er binnen een half jaar zelf uit gevallen. Toen ik bijna klaar was met wisselen kreeg ik een beugel, die ik nog steeds heb. De beugel werd in mijn mond gezet en ik hoefde (gelukkig) geen tanden hiervoor te trekken. Ik was heel erg opgelucht omdat ik bijna al mijn tanden gewisseld had zonder maar eentje te hoeven trekken. Maar schijn bedriegt. De laatste tand die in mijn gebit zat moest zich gaan wisselen omdat we anders niet verder konden gaan met het recht zetten van mijn tanden. Hij zat half vast en ik kreeg een datum waarbij hij er uit móest zijn anders kreeg ik een kaartje voor een afspraak voor het trekken van mijn tand. Mijn grootste nachtmerrie werd werkelijkheid! Mijn tand losser proberen te krijgen was gewoon een dagbesteding geworden maar helaas was hij er niet uit voor die datum.
Dus… ik moest mijn tanden gaan trekken, feest. De dag dat het zou gebeuren zat ik allemaal mensen te ondervragen over hun ervaring. Ik raakte zo zenuwachtig. Eenmaal aangekomen bij de tandarts begon de hel pas echt. Ik zat daar op de stoel en moest mijn ogen dicht doen en mond open. Ze telde af en toen zou ze prikken maar ik zou Elles niet zijn als ik niet even zou kijken naar de spuit. Ik schrok me dood, het was echt een vet grote en lange spuit. Na 5 pogingen en een geïrriteerde tandarts moest ik me toch echt vermannen. Die prik was echt een hel, het leek wel 10 minuten te duren en het voelde alsof die naald steeds verder ging en bijna m’n hersenen door zou kunnen prikken. Nee, geen pretje. Gelukkig voelde ik daarna niks meer van het trekken van mijn tand.
Bloedprikken
Dit gebeurde afgelopen woensdag. Aan de ene kant had ik best wel zin in het prikken want dat wist ik eindelijk waarvoor ik allergisch was maar aan de andere kant was ik ook gespannen. Ik had nog nooit bloed geprikt en dat was wat ik eng vond. Ik denk dat ik bang ben voor ‘het onbekende’. Ik zat in de wachtkamer en er moesten nog héel veel mensen voor mij waardoor erover na ging denken. Ik hoorde dat sommige mensen wel 8 buisjes moesten afgeven. Toen ik aan de beurt kwam werd ik helemaal misselijk. Als ik heel erg gespannen ben word ik dat altijd, al helemaal nadat ik hoorde dat ik 4 buisjes in moest leveren. Ook hier ging de prik pas in mijn arm na 3 pogingen. Achteraf gezien deed de prik helemaal niet zo heel erg zeer, alleen het moment dat hij eruit gehaald voelt vervelend. Het is dan net alsof de naald rond gedraaid wordt. Toen ik klaar was mocht ik ook nog een leuke sticker uit kiezen. Daar was ik het trotst op. 😉
Wat vind jij van prikken?
Liefs,
Elles
Praat mee: